Bozuk terazinin ölçüsü olmaz
Elde çöpü görür kendini sormaz
Evrensel doğrunun özünü görmez
Fırsat der uzanır hakkım demeden
Boş tencere dolu sesi çıkarmaz
Yediği tabağa işer utanmaz
İşi bırak çıkar yoksa söz almaz
Ana baba kardeş bacı demeden
Örgütü emeği kendini bilmez
Midesi ölçüdür beynini sormaz
Son lokmanı versen yine de doymaz
Ayıptır günahtır yazık demeden
Demokrasi oyun sanır soyunur
Güçlüleri ondan önce savunur
Çalışana risk alana bayılır
Bir ucundan bende tutam demeden
Toplumcular tohum eker ter döker
Senin için benim için yol teper
Her çeşme önüne selvi gül diker
Gölgesinde yatam satam demeden
Ali ham meyveyi bilerek yersin
Görevim namusum borcum bu dersin
Duyarsızlar bu duyguyu ne bilsin
Duymam gayri yetti artık demeden
