İSE

Ovalar, yaylalar sana tapulu

Dersin ki konağım kırk beş kapılı

Övünme boşuna malların malı

Uğruna ölecek yarin yok ise

Atının yelesi rüzgarla eser

Atı değil amma kendisi şişer,

Görmeyip geçenler görerek düşer

İnsanı insanda görmüyor ise

Zaman demez, mekan demez, dil sormaz

Barışa açılan durakta durmaz

İlkbahar içinde Sonbahar bilmez

Uzun ince bir yol duymuyor ise

Altını var sarayı var, yatı var

Bir kenti kuracak de ki katı var

Dünya senin olsa ne kıymetin var

Kuşkusuz yatacak yurdun yok ise

 Karlıdağ’ın taşı, kumu, toprağı

An gelecek yeşerecek yaprağı

Kırılan umudun belki ortağı

Dönüp de bakacak özü var ise