IŞIĞIN GÜCÜ

Mevlana var idi hamdı

Sevgiyi sevgide buldu

Gönülden gönüle doldu

Mevlana, Mevlana oldu

Mevlana huzura durdu

Aşkına Güneşler doğdu

Kendinden kendini sordu

Mevlana, Mevlana oldu

Mevlana Güneş’e baktı

Onda gördükleri haktı

O bir ışık kendi yoktu

Mevlana, Mevlana oldu

Mevlana Güneş’i gördü

Evren’in sırrını sordu

Kader değil o bir yoldu

Mevlana böylece doğdu

Mevlana’yı Güneş yaktı

Kendi küllerine baktı

Yanan canlar arşa çıktı

Mevlana, Mevlana oldu

Mevlana Güneş’le doldu

Yokluğunda bir hal oldu

İnsandan Tanrı’ya vardı.

Mevlana, Mevlana oldu

Mevlana deryayı içti

Kendi vicdanında pişti

Varlık, yokluk O’na düştü.

Mevlana Mevlana oldu

Mevlana deryaya daldı

Gel diye, gel diye döndü

İki derya da bir güldü

Mevlana, Mevlana oldu.

Karlıdağ Dergâh’ı sordu

Zamanda, mekanda buldu.

Seni görmez gören kördü

Mevlana ışığa döndü.

                         Karlıdağ